Στρος Καν! Ένα θέμα που αναπάντεχα προέκυψε, ταρακούνησε την διεθνή κοινή γνώμη και έγινε πρώτη είδηση και αντικείμενο σχολιασμού από τα ΜΜΕ.
Η διαφθορά έχει ποικίλες μορφές και εκφράσεις. Ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους του πλανήτη, που στα χέρια του κρατάει τις τύχες των αδύναμων χωρών, έρμαιο των παθών του, διασφαλισμένος πίσω από την βιτρίνα του πολίτη υπεράνω πάσης υποψίας, υπέπεσε στο αμάρτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης. Κακουργηματική πράξη για τους Αμερικανούς.
Το αμερικανικό όνειρο έσβησε. Ανθεί και ισχύει όμως το αμερικανικό δίκαιο. Έτσι η άμεση επέμβαση, τη εισαγγελική αδεία, των αστυνομικών αρχών της Νέας Υόρκης τον οδήγησε στο κρατητήριο με χειροπέδες. Η υπόθεση ως έχει, γνωστή τοις πάσι. Και βέβαια αυτόματα στο μυαλό των περισσοτέρων Ελλήνων πολιτών γεννήθηκε το ερώτημα, πώς θα αντιμετώπιζαν κυβέρνηση και αρχές, παρόμοιο περιστατικό στην χώρα μας; Με τον κύριο Στρος Καν πρωταγωνιστή βεβαίως. Η απάντηση πιστεύω ίδια και απαράλλαχτη στο σκεπτικό και στην εκφορά λόγου ως απάντηση.
Βάσει της αποδεδειγμένης πορείας και κατάληξης όλων των σκανδάλων, που τα τελευταία χρόνια είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά καταχωνιάστηκαν στο σκοτάδι της παραγραφής. Κατ’ αρχάς αν η «λίμπιντο» του Στρος Καν είχε αντικείμενο μια Ελληνίδα καμαριέρα σε ξενοδοχείο της χώρας μας, είναι αμφίβολο αν η κυρία θα τολμούσε να προβεί σε καταγγελία. Διότι αφ’ ενός η προσωπικότητα του Στρος Καν θα ρύθμιζε τις σεξουαλικές του ορέξεις, άρα και το «αχαλίνωτο» αυτών (έτσι θα πίστευε ο πολιτικός κόσμος) θα ήταν στην φαντασία της κυρίας, εξ ου και δεν θα επιδίωκε την καταγγελία και αφ’ ετέρου σε περίπτωση προσφυγής της για σεξουαλική παρενόχληση το πιθανότερο όλων θα ήταν να οδηγηθεί η ίδια στο κρατητήριο για συκοφαντική δυσφήμιση. Δεν θα την πίστευε κανείς ή κι αν την πίστευε θα χρησιμοποιούσε το «κούνησε την ουρά της» ή «τα ήθελε η κυρία»! Και ακόμη χειρότερο, ο υποβιβασμός της γυναίκας ως εργαζόμενης σε έναν χώρο εκτός γραφείου, μειωμένης εκτίμησης, άρα και εύκολη λεία σε οιονδήποτε δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις.
Από την εκτίμηση και την συμπάθεια του Στρος Καν προς την χώρα μας, στηρίζεται η οικονομική βοήθεια (καταστροφική;) που θα συντελέσει στην κάλυψη οπών, αλλά και στην αύξηση του χρέους, επομένως θα ήμασταν σε στάση προσοχής ακόμη και σε ένα παρόμοιο περιστατικό. Δεν πιστεύω να αμφιβάλλει κανείς, για την εγχώρια αντιμετώπιση περιστατικού, που θα λάμβανε χώρα εντός της επικράτειας! Το «εύγε» πρωτίστως ανήκει στην κυρία και ακολούθως στην ακαριαία επέμβαση δικαιοσύνης και αρμοδίων αρχών της Νέας Υόρκης. Έτσι κυκλοφόρησαν και οι φωτογραφίες του Στρος Καν με χειροπέδες, δίχως ομίχλη και ψηφιδωτό στο πρόσωπό του, ώστε να δει η ανθρωπότητα το ταλαίπωρο παρουσιαστικό του, υπό συνθήκες εκτός σινιέ κοστουμιού, φρεσκοξυρισμένης επιδερμίδας και γενικώς ενός prestige που ήταν πλασματικό.
Το «αμερικανικό δίκαιο» απομυθοποιεί και απογυμνώνει ακόμη και τους «υπεράνω πάσης υποψίας» κραταιούς της Γης και τους χειρίζεται υπό τα νόμιμα, όπως θα έκανε για τον πιο απλό πολίτη, ώστε να αποδεικνύει πως η νομοθεσία και οι λειτουργοί της είναι συνεπείς στις διαδικασίες διατήρησης ενός κράτους δικαίου. Ίσως ο ισχυρός κ. Στρος Καν να το αγνοούσε κι έπεσε θύμα της δικής του διαστροφής. Ευτυχώς έχει την ευθύνη του διπλού ρόλου του εαυτού του. Αυτόν του «θύτη» και του «θύματος»! Δυστυχώς όμως, διότι δεν διάλεξε κάποια άλλη χώρα να το παίξει εραστής. Τότε ίσως να ήταν πιο τυχερός…!
Η διαφθορά έχει ποικίλες μορφές και εκφράσεις. Ένας από τους ισχυρότερους ανθρώπους του πλανήτη, που στα χέρια του κρατάει τις τύχες των αδύναμων χωρών, έρμαιο των παθών του, διασφαλισμένος πίσω από την βιτρίνα του πολίτη υπεράνω πάσης υποψίας, υπέπεσε στο αμάρτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης. Κακουργηματική πράξη για τους Αμερικανούς.
Το αμερικανικό όνειρο έσβησε. Ανθεί και ισχύει όμως το αμερικανικό δίκαιο. Έτσι η άμεση επέμβαση, τη εισαγγελική αδεία, των αστυνομικών αρχών της Νέας Υόρκης τον οδήγησε στο κρατητήριο με χειροπέδες. Η υπόθεση ως έχει, γνωστή τοις πάσι. Και βέβαια αυτόματα στο μυαλό των περισσοτέρων Ελλήνων πολιτών γεννήθηκε το ερώτημα, πώς θα αντιμετώπιζαν κυβέρνηση και αρχές, παρόμοιο περιστατικό στην χώρα μας; Με τον κύριο Στρος Καν πρωταγωνιστή βεβαίως. Η απάντηση πιστεύω ίδια και απαράλλαχτη στο σκεπτικό και στην εκφορά λόγου ως απάντηση.
Βάσει της αποδεδειγμένης πορείας και κατάληξης όλων των σκανδάλων, που τα τελευταία χρόνια είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά καταχωνιάστηκαν στο σκοτάδι της παραγραφής. Κατ’ αρχάς αν η «λίμπιντο» του Στρος Καν είχε αντικείμενο μια Ελληνίδα καμαριέρα σε ξενοδοχείο της χώρας μας, είναι αμφίβολο αν η κυρία θα τολμούσε να προβεί σε καταγγελία. Διότι αφ’ ενός η προσωπικότητα του Στρος Καν θα ρύθμιζε τις σεξουαλικές του ορέξεις, άρα και το «αχαλίνωτο» αυτών (έτσι θα πίστευε ο πολιτικός κόσμος) θα ήταν στην φαντασία της κυρίας, εξ ου και δεν θα επιδίωκε την καταγγελία και αφ’ ετέρου σε περίπτωση προσφυγής της για σεξουαλική παρενόχληση το πιθανότερο όλων θα ήταν να οδηγηθεί η ίδια στο κρατητήριο για συκοφαντική δυσφήμιση. Δεν θα την πίστευε κανείς ή κι αν την πίστευε θα χρησιμοποιούσε το «κούνησε την ουρά της» ή «τα ήθελε η κυρία»! Και ακόμη χειρότερο, ο υποβιβασμός της γυναίκας ως εργαζόμενης σε έναν χώρο εκτός γραφείου, μειωμένης εκτίμησης, άρα και εύκολη λεία σε οιονδήποτε δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει τις σεξουαλικές του ορέξεις.
Από την εκτίμηση και την συμπάθεια του Στρος Καν προς την χώρα μας, στηρίζεται η οικονομική βοήθεια (καταστροφική;) που θα συντελέσει στην κάλυψη οπών, αλλά και στην αύξηση του χρέους, επομένως θα ήμασταν σε στάση προσοχής ακόμη και σε ένα παρόμοιο περιστατικό. Δεν πιστεύω να αμφιβάλλει κανείς, για την εγχώρια αντιμετώπιση περιστατικού, που θα λάμβανε χώρα εντός της επικράτειας! Το «εύγε» πρωτίστως ανήκει στην κυρία και ακολούθως στην ακαριαία επέμβαση δικαιοσύνης και αρμοδίων αρχών της Νέας Υόρκης. Έτσι κυκλοφόρησαν και οι φωτογραφίες του Στρος Καν με χειροπέδες, δίχως ομίχλη και ψηφιδωτό στο πρόσωπό του, ώστε να δει η ανθρωπότητα το ταλαίπωρο παρουσιαστικό του, υπό συνθήκες εκτός σινιέ κοστουμιού, φρεσκοξυρισμένης επιδερμίδας και γενικώς ενός prestige που ήταν πλασματικό.
Το «αμερικανικό δίκαιο» απομυθοποιεί και απογυμνώνει ακόμη και τους «υπεράνω πάσης υποψίας» κραταιούς της Γης και τους χειρίζεται υπό τα νόμιμα, όπως θα έκανε για τον πιο απλό πολίτη, ώστε να αποδεικνύει πως η νομοθεσία και οι λειτουργοί της είναι συνεπείς στις διαδικασίες διατήρησης ενός κράτους δικαίου. Ίσως ο ισχυρός κ. Στρος Καν να το αγνοούσε κι έπεσε θύμα της δικής του διαστροφής. Ευτυχώς έχει την ευθύνη του διπλού ρόλου του εαυτού του. Αυτόν του «θύτη» και του «θύματος»! Δυστυχώς όμως, διότι δεν διάλεξε κάποια άλλη χώρα να το παίξει εραστής. Τότε ίσως να ήταν πιο τυχερός…!