Κι ενώ το «Χριστός Ανέστη» δεν ξεθώριασε και θα κρατήσει για πολλές ημέρες ακόμα ευτυχώς, οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Έλληνες πολίτες επανήλθαν στην σκληρή πραγματικότητα, που έστω για δυο-τρεις ημέρες την απέφυγαν συνειδητά.Οι πρώτες ειδήσεις μετά το Πάσχα αφορούν τον… «πόλεμο» των πόλεων. Είκοσι έξι νεκροί από τροχαία ατυχήματα, δύο νέοι άνθρωποι νεκροί την ώρα κατασκευής ρουκετών, ένας τραυματίας από βεγγαλικά και ένας 7χρονος σε κρίσιμη κατάσταση από ρήψη ναυτικής ρουκέτας εκπομπής SOS, με ήδη χαμένο το ένα του μάτι. Αυτή η πραγματικότητα με τραγικά θύματα εν καιρώ ειρήνης, κρατάει τα σκήπτρα του προβληματισμού, διότι μετράει χαμένες ανθρώπινες ζωές μετά από εορταστικά τριήμερα, κυρίως μεγάλων ημερών.
Εδώ και χρόνια αποδεκατίζεται ο πληθυσμός άνευ λόγου και αιτίας. Αδίκως! Απλώς διότι πολλοί επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στην αναμονή του φαγητού και του ποτού, ασύστολα και δίχως μέτρο.
Η μαγκιά της ασφάλτου κρατάει καλά στην χώρα μας, μόνο που η αδιαφορία για όσα τροχαία συμβαίνουν απορρέει από την πεποίθηση πως όλα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το πεπρωμένο ή την μοίρα ή το «κισμέτ» των άλλων αλλά όχι το δικό μας. Ως συνήθως, έτσι σκέφτεται ο Έλληνας πολίτης της υπερβολής, της ανεπαρκούς εκτίμησης των αιτιών που συμβάλλουν στα τροχαία ατυχήματα, του παρορμητισμού, της μαγκιάς και της «φιγούρας», της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, αγνοώντας πως στην άσφαλτο οι κίνδυνοι παραμονεύουν. Άτυπη μάχη με αρκετά θύματα, ο απολογισμός των τροχαίων, διόλου εορταστικός.
Παρ’ όλα τα μέτρα και τις οδηγίες της τροχαίας η ιστορία επαναλαμβάνεται τις Άγιες μέρες και όχι μόνο. Το δεύτερο σκέλος της επικινδυνότητας, με αποκλειστικότητα την ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου, είναι τα βεγγαλικά και η παρανόηση της ημέρας με την αιτιολογία της παράδοσης, που εγκυμονεί τους κινδύνους ενός πραγματικού πολέμου.
Να παρακολουθεί ο κόσμος αμέριμνος στις πλατείες την Αναστάσιμη Ακολουθία και να βρίσκεται μεταξύ πυρών των άμυαλων και ηλιθίων πιστών των εθίμων, που αποβαίνουν μοιραία κάθε χρόνο για ορισμένους συνανθρώπους μας. Εδώ οφείλει να πάρει θέση η πολιτεία και δια νόμου να καταργήσει την κατασκευή και ρήψη βεγγαλικών πάνω από τα κεφάλια των πιστών.
Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Εξίσου επικίνδυνο έθιμο είναι οι κρητικές μπαλωθιές. Και στην Κρήτη θρηνήσαμε θύματα, αλλά εξακολουθεί να επικρατεί στους γάμους, δίχως να σκέφτεται κανείς τις πιθανότητες ενός ατυχήματος. Όπως και να ‘χει, οι βίαιοι θάνατοι και οι σοβαροί ή όχι τραυματισμοί, από απερισκεψία, συνήθεια, αδιαφορία και νταηλίκι, υποβιβάζουν την αξία της ανθρώπινης ζωής. Αν αυτό θεωρείται παράδοση ή έθιμο, αλλά εξελίσσεται σε επικίνδυνο παιχνίδι ζωής και θανάτου, θα πρέπει η πολιτεία να το καταδικάσει και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.
Δεν είναι δυνατόν να δρουν ασύστολα συνάνθρωποι εναντίον συνανθρώπων, ως πιθανοί εκτελεστές αφαίρεσης της… ανθρώπινης ζωής. Ευχής έργο τα επόμενα Χριστούγεννα και Πάσχα να έχουν λιγότερους νεκρούς και τραυματίες από τροχαία και να απαγορευθούν βεγγαλικά, κροτίδες και κάθε λογής «ανώδυνα» για πολλούς εκρηκτικά, που δυστυχώς αποβαίνουν «επώδυνα».
