Γράφει η Ντιάνα Τσερβονίδου
Το ερώτημα, τι θα γίνει τελικά με τους μετανάστες που ζητάνε την νομιμοποίησή τους στην Ελλάδα, εκβιάζοντας την κυβέρνηση μέσω της απεργίας πείνας που έχουν εξαγγείλει και εφαρμόζουν εδώ και μέρες, μάλλον δεν τυχαίνει απάντησης, αφού υπάρχει μια πλήρης ασάφεια όσον αφορά το μεταναστευτικό ζήτημα στην χώρα μας.Τελικά, η πολιτική της κυβέρνησης εξελίσσεται σε μια μεγαλόστομη εξαγγελία και τίποτα παραπάνω. Δεν υπάρχει καμία εφαρμογή της θεωρητικής βάσης, πάνω στην οποία βασίζει την πολιτική της κατεύθυνση, η σημερινή κυβερνώσα παράσταση.
Η Ελλάδα, το ξέφραγο αυτό αμπέλι της Ευρώπης, αφού μπαίνει όποιος θέλει από τα χερσαία και υδάτινα σύνορά της, δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις ως ένα υπεύθυνο κράτος, οι οποίες θα την βοηθήσουν να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το μεταναστευτικό πρόβλημα, καθώς πρόκειται περί προβλήματος, που έχει λάβει επικίνδυνες διαστάσεις.
Το κράτος επέτρεψε σε κάποιους ασυνείδητους, να μεταφέρουν από την Κρήτη τους μετανάστες στην Αθήνα, τους ίδιους μετανάστες που σήμερα κάνουν απεργία πείνας. Ενώ, δεν μπορεί να κάνει κάτι ουσιαστικό, σήμερα, που οι τελευταίοι είναι στα πρόθυρα του θανάτου, εξαιτίας της απόφασής τους να κάνουν απεργία πείνας μέχρι να ικανοποιηθούν τα συμφέροντά τους.
Βέβαια, δεν φταίνε οι μετανάστες για την αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης, ούτε που τα εθνικά σύνορα «μπάζουν από παντού». Εξάλλου, ο καθένας ψάχνει για μια θέση κάτω από τον ήλιο και κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει γι’ αυτό. Το θέμα είναι τι κάνει το κράτος για να προστατεύσει το κύρος του; Με ποιο τρόπο προασπίζει τα δικαιώματα των πολιτών του; Γιατί μόνον με τα λόγια δεν γίνεται τίποτα. Ούτε μπορεί η Πολιτεία να κωφεύει μπροστά σε μείζονα προβλήματα, όπως είναι το μεταναστευτικό ζήτημα, με τον τρόπο που έχει εξελιχθεί στην χώρα μας.
Από την άλλη, δεν είναι δυνατόν ένα σοβαρό κράτος να επιτρέπει στον κάθε παράνομα διαμένοντα στην χώρα, να του θέτει εκβιαστικά διλήμματα μέσω απεργιών πείνας ή κατάληψης δημοσίων κτηρίων.
Βρε, τι πάθαμε… δεν είμαστε άξιοι να επιβάλουμε ούτε την έννομη τάξη, αφού, ακόμη και οι λαθρομετανάστες έχουν αποκτήσει λόγο και μπορούν και μας εκβιάζουν, στα πλαίσια, πάντοτε, των δικών τους συμφερόντων. Σκεφτείτε, μόνον, τι θα παθαίνατε, σε περίπτωση, που κάνατε κάτι ανάλογο σε κάποια από τις χώρες προέλευσης των συγκεκριμένων μεταναστών. Από εκεί και πέρα, τα λόγια είναι περιττά. Γίνεται σαφές, πως δεν ζούμε σε ένα οργανωμένο κράτος, αλλά σε ένα κράτος που «παίζει» με σοβαρά θέματα, αλλά και με τα νεύρα μας…
