Μεγάλη επιτυχία στην απεργιακή κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης. Επιτυχία από την συμμετοχή του πλήθους και των εργαζομένων διαφορετικής ιδιότητος. Ως προς αυτό το σκέλος. Ως προς την επίτευξη των στόχων και των διεκδικήσεων των δικαίων αιτημάτων των διαδηλωτών, αυτό είναι το μόνο άγνωστο.Το 2010 και οι αρχές του 2011, στον τομέα των αιτημάτων των εργαζομένων, κρούουν σε «μπετόν», αφήνοντας αδιάφορη ιδιαίτερα την κυβέρνηση. Κατ’ αρχάς αναρωτιούνται οι πολίτες, που δια της ψήφου τους στέλνουν τους αντιπροσώπους τους στην Βουλή, με την πλασματική εντύπωση πως ο λαός κυβερνά με την συνήθη μορφή του δημοκρατικού πολιτεύματος (δημοκρατία έμμεση ή αντιπροσωπευτική), αν ισχύει αυτό ή αν βρίσκονται σε διαρκή πλάνη προς κάλυψιν των αποφάσεων και την εφαρμογή αυτών εις βάρος του στο όνομα των αλλαγών, της αναδιάρθρωσης και των μεταρρυθμίσεων, που ισχυρίζεται πως προβαίνει η κυβέρνηση.
Αξίζει να σημειωθεί πως την ίδια ημέρα και ενώ τα πλήθη πλημμύριζαν τους δρόμους της Αθήνας, μέσα στη Βουλή οι τριακόσιοι ασχολούνταν για το θέμα του μαύρου χρήματος που διοχετεύεται προς τις τρομοκρατικές οργανώσεις !!! Λες πως το μαύρο χρήμα έχει αποδέκτη μόνο την τρομοκρατία !!! Οι υπεράνω πάσης υποψίας εξαιρούνται, τα λαμόγια και οι μιζαδόροι επίσης.
Το μείζον δε και συγχρόνως «θαρρετό» που τέθηκε επί τάπητος, ήταν η απόφαση για την άρση της βουλευτικής ασυλίας κάποιων βουλευτών. Κάποιων, όχι όλων! Οι ίδιοι αποφασίζουν περί αυτών και άλλων, δίχως να λαμβάνουν υπ’ όψιν πως οι πολίτες απαξιώνουν τους θεσμούς της ισονομίας και της ισοπολιτείας, βάσει της νομοθεσίας που ισχύει και περιφρουρεί τα καλά και συμφέροντα μερίδας πολιτών. Όσων δηλαδή ανήκουν στον πολιτικό χώρο! Κυρίως.
Θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθούν με τα αιτήματα των απεργούντων, να φέρουν εαυτούς στην θέση των συνταξιούχων, που εν μέσω ενσκήψαντα βαρύ χειμώνα, δεν έχουν θέρμανση, αδυνατούν να εξοφλήσουν την συμμετοχή τους στα φάρμακα, το ενοίκιο που πληρώνουν και καλύπτει το μισό της σύνταξης και όλα εκείνα τα «δεν έχω» που συμπληρώνουν την εικόνα της εξαθλίωσης.
Παρ’ όλα αυτά οι διαμαρτυρίες ορισμένων βουλευτών, για το «όλοι είναι ίδιοι» που ισχυρίζονται οι πολίτες, εξ’ αιτίας των όσων διαδραματίζονται στην χώρα από τις τελευταίες διακυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας και την έλλειψη διάθεσης ως προς την αλλαγή των νομοθετημάτων που διασφαλίζουν και μεροληπτούν υπέρ των δικών τους κεκτημένων, δεν απαλλάσσουν τα «χλωρά» της αντιπολίτευσης γενικώς από την καύση των «ξερών». Έτσι δικαίως οι πολίτες αποκρυσταλλώνουν την άποψη και επιμένουν σ’ αυτήν, με την πεποίθηση πως πλέον κανείς δεν ενεργεί σύμφωνα με το δίκαιο της απαλλαγής των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων, που βάλλονται περισσότερο από την σειρά των μέτρων της κατ’ ονομασίαν σοσιαλιστικής κυβέρνηση. Και όμως «όλοι είναι ίδιοι», έστω κι αν αισθάνονται αδικημένοι και προβάλλουν «ενστάσεις» ως προς αυτό, αφού συμμετέχουν ανήμποροι στο θέατρο του παραλόγου που παίζεται στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Επίσης πρόκληση είναι το γεγονός, πως η Βουλή τις περισσότερες φορές λειτουργεί με ελάχιστους βουλευτές παρόντες και άδεια έδρανα, που ως δικαιολογία προβάλλεται το επιχείρημα της συμμετοχής σε επιτροπές του «τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε». Τριακόσιοι βουλευτές σε μια χώρα 11.000.000. Μήπως θα έπρεπε να τους διπλασιάσουμε, για να προλαβαίνουν να ξεκουράζονται; Επιτέλους πια! Χρήματα απολαμβάνουν, όλα τα κομφόρ παντός καιρού διαθέτουν, σινιέ συνολάκια και κοστούμια φορούν, απαλλαγών εν είδη παροχών χαίρονται και το σημαντικότερο; Σίγουρα οι γονείς τους διαβιώνουν σε αξιοπρεπές επίπεδο ζωής; Για να είναι πλήρες και το δικό τους prestige!
